EΝΑ ΑΠOΓΕΥΜΑ ΣΑΝ ΤΗΝ ΕΛΛAΔΑ

 

Ένα ακόμη απόγευμα. Βρίσκομαι στο δωμάτιό μου για την καθημερινή μελέτη. Έξω βρέχει και ο ουρανός είναι σκοτεινός. Συνθήκες που καθιστούν τη δημιουργικότητα κατόρθωμα εφόσον μεταδίδουν μελαγχολία.

Παρόλα αυτά αποφασίζω να ανοίξω την εφημερίδα των γονιών μου. Οι ειδήσεις φαίνεται να μεταδίδουν την ίδια διάθεση με τον καιρό. «Κραχ στο χρηματιστήριο Αθηνών». Βυθίζεται το χρηματιστήριο, καταγράφοντας μια από τις μεγαλύτερες πτώσεις στην ιστορία του: -12%! «Αποκαλυπτικό βίντεο με επιθέσεις κατά αστυνομικών από ταράτσες». Νεαροί εκτοξεύουν βόμβες μολότωφ κατά αστυνομικών. Έφηβοι που καταστρέφουν περιουσίες με τον πιο βίαιο τρόπο.

«Η Αθήνα δεν μπορεί να είναι συνέχεια υπό πολιορκία», σχολιάζουν κάποιοι δημοσιογράφοι. Στην επόμενη σελίδα της εφημερίδας αναδύεται ακόμα ένα αμφιλεγόμενο θέμα: «Απορρίφθηκε από τον Άρειο Πάγο η αίτηση αναίρεσης για τον Ρωμανό». Η απόφαση του Συμβουλίου Πλημμελειοδικών απέρριψε το αίτημα του Ρωμανού για εκπαιδευτικές άδειες. Η ανησυχία για απεργία δίψας από τον Ρωμανό αυξάνεται.

Η Ελλάδα βρίσκεται σε απόγνωση. Φαίνεται πως η άσχημη οικονομική κατάσταση, η λιτότητα και οι αβάσταχτοι φόροι, σε συνδυασμό με την τεράστια ανεργία που έρχεται ως επακόλουθο, έχουν ωθήσει τη νέα γενιά σε πράξεις παράλογες. Είναι η γενιά που κουβαλάει στους ώμους της τις παρενέργειες της κρίσης. Μια γενιά καταπιεσμένη και δυστυχισμένη που αποφάσισε να απαντήσει βίαια και μη λογικά στους ενήλικες που έφεραν την χώρα σε αυτή την κατάσταση.

Οι επιθέσεις κατά αστυνομικών και ο βανδαλισμός έχουν γίνει πλέον ρουτίνα, καταστρέφοντας τη χώρα. Παρόλα αυτά η υπερβολική βία μου φαίνεται ανεξήγητη. Ο ξυλοδαρμός και οι οδομαχίες έχουν γίνει για κάποιους μια διασκεδαστική συνήθεια. Κρίνοντας από αυτά θα μπορούσαμε να πούμε πως η ελληνική παιδεία έχει αποτύχει παταγωδώς. Και έτσι είναι. Δυστυχώς κίνητρα για επιτυχία δεν υπάρχουν.

Ο αντίκτυπος της εσφαλμένης πολιτικής και οικονομίας στους νέους είναι τεράστιος. Τα ελληνόπουλα αποθαρρύνονται μέρα με την μέρα για τη μελλοντική τους επιτυχία, την ίδια στιγμή που συνομήλικοί τους στο εξωτερικό διαπρέπουν σε κάθε είδους επιστήμη, συναγωνίζονται για το ποιος θα δημιουργήσει ένα νέο βλαστοκύτταρο και όχι για το ποιος θα δημιουργήσει μια νέα μολότοφ.

Η εποχή αυτή γίνεται όλο και πιο απαιτητική, τρισδιάστατοι εκτυπωτές θα δημιουργούν ανθρώπινα όργανα και το κινητό μας τηλέφωνο θα ξέρει την κατάσταση της υγείας μας. Θα μπορέσουμε άραγε εμείς οι Έλληνες να εξελιχθούμε σύμφωνα με τις αλλαγές; Το μέλλον μας φαίνεται σκοτεινό και δικαιολογημένα.

Η αντίληψη της μέσης οικογένειας πως η μόρφωση είναι το κλειδί για την έξοδο από τη μιζέρια, μπορεί να είναι η μόνη λύση. Το μέλλον αυτής της χώρας εξαρτάται από εμάς και εγώ προσωπικά νιώθω άμεση ανάγκη να τη στηρίξω.