ΜΠΗΚΑΝ ΣΤΗΝ ΠΟΛΗ ΟΙ ΕΧΘΡΟΙ;

 

Τρομοκρατικές επιθέσεις και τρομοκρατημένες φωνές. Αυτά βιώνουμε τις τελευταίες μέρες μετά την επίθεση ενάντια στην ελευθερία του λόγου και στη λυτρωτική σάτιρα. Από τη στιγμή των τραγικών γεγονότων άρχισαν όλοι να λένε τις απόψεις τους. Το ερώτημα δεν είναι τι σκέφτεται ο καθένας, με τις ιδεοληψίες και τις αγκυλώσεις του. 

Το ερώτημα είναι τι σχέση έχει ο μουσουλμανικός κόσμος με τη βία και πόσο επικίνδυνος είναι σήμερα. Επείγει να μελετηθεί αν και σε ποιο βαθμό αυτό που σήμερα ονομάζουμε ισλαμισμό, είναι μια θρησκεία που δικαιούται προστασίας και σεβασμού, ή είναι ένα πολεμικό κατασκεύασμα που επιβάλλεται να κτυπηθεί άμεσα. Μόλις καταλάβουμε το είδος της απειλής, τότε μπορούμε να αντιδράσουμε και να έχει αποτέλεσμα η αντίδρασή μας.

Αντί γι' αυτό, τι κάνουμε; Αναλωνόμαστε σε συζητήσεις περί ανεξιθρησκίας, σεβασμού της διαφορετικότητας, ή σε βλακώδη φασιστικά κηρύγματα που βρίθουν από μισαλλοδοξία. Προσωπικά δεν παίρνω θέση, διότι δεν ενδιαφέρει κανέναν η άποψή μου μια που βασίζεται μόνο στην διαίσθηση και σε χαλκευμένες ειδήσεις που μου σερβίρουν. Τον λόγο τον έχουν οι μελετητές του φαινομένου και κανένας άλλος. Αυτοί πρέπει να απαντήσουν στην ερώτηση «πόσο επικίνδυνο για τον πολιτισμό μας είναι το φαινόμενο της αναβίωσης του ισλαμισμού;». Η επόμενη ερώτηση είναι «πώς μπορεί να αντιμετωπιστεί η απειλή;».

Ένα από τα μεγαλύτερα ατού του πολιτισμού μας είναι ότι μπορεί να ενεργοποιήσει δυνάμεις μέσα στον καταπιεσμένο κόσμο. Κανένας μορφωμένος νέος με μέλλον δεν είναι διατεθειμένος να ζήσει τη ζωή του σε μεσαίωνα. Αντί γι’ αυτό, τι κάνουμε; Η δύση καταστρέφει τις δομές των κρατών τους, τους εξαθλιώνει, τους αφήνει αμόρφωτους και απελπισμένους και μετά αναρωτιέται γιατί δέχεται τις επιθέσεις από άγριους και φανατισμένους ισλαμιστές.

Το ισλαμικό κράτος ξεπήδησε από το κατεστραμμένο Ιράκ και δεν πρέπει να απορούμε αν κάτι παρόμοιο γεννηθεί και στην κατεστραμμένη Λιβύη ή σε όλα τα σημεία που πέρασε ο αραβικός χειμώνας, (κατ' ευφημισμόν αραβική άνοιξη). Επιμένω, όμως, αν έρχεται κάποιος εναντίον μου με ένα κοφτερό σπαθί, δεν έχω τον χρόνο να τον μορφώσω, όσο και αν ευθύνομαι για την κατάστασή του. Πάνω απ’ όλα χρειάζεται σωστή εκτίμηση της κατάστασης.