Η ΑΞΙΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΣΦΑΛΙΑΡΑΣ

 

Και κάπου εδώ αρχίζεις να καταλαβαίνεις. Παρακάμπτεις το δέντρο, εστιάζοντας στο δάσος. Συνειδητοποιείς τις ευθύνες που σου αναλογούν και δικαίως προβληματίζεσαι. Είσαι για πρώτη φορά έτοιμος να δεχτείς τη δυσκολία της κατάστασης, να ακούσεις, να σκεφτείς. Πέρα από στερεότυπα, πέρα από γενικεύσεις.

Αναγνωρίζοντας τη μεταστροφή του Πρωθυπουργού, προβληματίζεσαι και αναζητάς τις αιτίες. Αντιλαμβάνεσαι την πλάνη στην οποία σύρθηκες. Καταρρίπτεις την υποκρισία του διαφορετικού και απομυθοποιείς τον εύκολο δρόμο. Η προσγείωση στην πραγματικότητα είναι πάντα ευπρόσδεκτη. Σχεδόν πάντα όμως συνοδεύεται με ένα ανεπανόρθωτο χτύπημα. Ένα σημάδι ανεξίτηλο, που δύσκολα επουλώνεται.

Η επόμενη μέρα βρίσκει την ελληνική κοινωνία σε σύγχυση, αμηχανία αλλά ταυτόχρονα και απελπισία. Με τις ευθύνες να βαραίνουν και τις δύο πλευρές. Η κατάρριψη της υποκρισίας και του εύκολου λαϊκισμού αποτελεί τη μεγαλύτερη αλλά ταυτόχρονα και την τελευταία πολιτική ευκαιρία. Μια ευκαιρία που επιβάλλεται να εκμεταλλευτούμε στο έπακρο. Παραμερίζοντας ό,τι μας διχάζει, προστάζοντας τη βούληση για κοινωνική συνοχή και συνεννόηση.

Είναι στο χέρι μας ο τρόπος που θα επιλέξουμε να διαχειριστούμε την κατάσταση. Αν θα αναθεωρήσουμε στάσεις, πεποιθήσεις, αντιλήψεις και διαστρεβλωμένες αξίες που καθόρισαν την πορεία της χώρας και διαμόρφωσαν μια λάθος πολιτική κουλτούρα στην Ελλάδα της Μεταπολίτευσης ή αν θα κλείσουμε για ακόμα μια φορά τα μάτια μεταβιβάζοντας τις ευθύνες σε άλλους. Αυτό αποτελεί το πραγματικό στοίχημα που οφείλουμε να κερδίσουμε. Η επιλογή βαραίνει στις δικές μας πλάτες.