Ο ΓΑΛΛΟΣ ΦΙΛΟΣΟΦΟΣ ΦΙΛΙΠ-ΖΟΖΕΦ ΣΑΛΑΖΑΡ ΑΝΑΛΥΕΙ ΤΗΝ ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑ ΤΩΝ ΤΖΙΧΑΝΤΙΣΤΩΝ

 

Από την ομιλία του αυτόκλητου χαλίφη Αμπού Μπακρ αλ Μπαγκντάντι τα δυτικά μέσα πρόσεξαν μόνο ότι φορούσε ένα ρολόι Rolex. Για να κερδίσεις έναν πόλεμο επί του εδάφους, πρώτα πρέπει να κερδίσεις τον πόλεμο των λέξεων.

Αυτό είναι το κύριο μήνυμα του τελευταίου δοκιμίου του γάλλου φιλοσόφου Φιλίπ-Ζοζέφ Σαλαζάρ «Οπλισμένες λέξεις: κατανοώντας και πολεμώντας την τρομοκρατική προπαγάνδα», το οποίο έγινε μπεστ σέλερ και αυτή τη στιγμή αποτελεί έναν από τους βασικούς πυρήνες του δημόσιου διαλόγου στη Γαλλία μετά τις πολύνεκρες τρομοκρατικές επιθέσεις στο Παρίσι.

Ο Σαλαζάρ πιστεύει ότι οι λέξεις είναι τόσο ισχυρές που μπορούν να ωθήσουν εκατομμύρια ανθρώπους στη δράση και κάθε φορά που οι μεγάλοι ηγέτες καλούνται να εμψυχώσουν τους συμπατριώτες τους ώστε να πολεμήσουν για την πατρίδα τους, τα ιδανικά και τις αξίες τους, αξιοποιούν την ισχύ των λέξεων.

Η Μασσαλιώτιδα, ο εθνικός ύμνος της Γαλλίας που αντήχησε στα πέρατα της οικουμένης μετά το μακελειό της 13ης Νοεμβρίου, ως σύμβολο ενότητας και ως έκκληση για να συνθλιβεί ο «εχθρός», αποτελεί ένα καλό παράδειγμα. Όπως ακριβώς είναι όμως και η προπαγάνδα των τζιχαντιστών η οποία, μάλιστα, διατίθεται δωρεάν στο Διαδίκτυο.

Ο Αλ Μπαγντάντι «κήρυττε επιβλητικά, σαν ποντίφικας»«Η πολιτική είναι η τέχνη της πειθούς και η ρητορική είναι ένα όπλο μαζικής πειθούς»αναφέρει χαρακτηριστικά η γαλλίδα δημοσιογράφος Ανιές Πουαριέ, αναλύοντας το δοκίμιο του Σαλαζάρ σε άρθρο της στον βρετανικό «Γκάρντιαν».

Αν όμως η ρητορική είναι η τέχνη της διαμόρφωσης του τρόπου σκέψης και δράσης ενός συγκεκριμένου συνόλου ατόμων και η ικανότητα της ορθής και αποτελεσματικής χρήσης του λόγου, τότε οι δημοκράτες Γάλλοι έχασαν ενώ οι «άλλοι», «αυτοί» κέρδισαν. «Ποιοι είναι όμως αυτοί» διερωτάται ο γάλλος φιλόσοφος. «Ένας εχθρός για τον οποίο ο πολιτισμένος κόσμος δεν μπορεί να συμφωνήσει ούτε καν στο όνομά του» σημειώνει.

Πρώην μαθητής του Ζάκ Ντεριντά και του Ρολάν Μπάρτ και διακεκριμένος καθηγητής Ρητορικής στο Πανεπιστήμιο του Κέιπ Τάουν, ο Φιλίπ-Ζοζέφ Σαλαζάρ φαίνεται να έχει κατανοήσει τον εχθρό της Γαλλίας αλλά και ολόκληρης της Δύσης καλύτερα από αρκετά μέλη της γαλλικής πολιτικής ελίτ τα οποία περιορίζονται στο να εκπέμπουν μηνύματα συγκεχυμένα και αντιφατικά, τη στιγμή μάλιστα που ο γαλλικός λαός επιζητεί ξεκάθαρα λόγια.

Ο Σαλαζάρ πέρασε δύο χρόνια διαβάζοντας και αναλύοντας τα προπαγανδιστικά μηνύματα του Ισλαμικού Κράτους με στόχο να κατανοήσει και να ζυγίσει τον «εχθρό», αποτιμώντας ταυτόχρονα την αντίδραση της Δύσης και διάφορων κρατών και ηγετών. «Κοιτάξτε μας. Εμείς διαφωνούμε ακόμη όσον αφορά την επιλογή των ονομάτων και των ακρωνυμίων - ISIS, ISIL, IS, Daesh, Daech ή ακόμη και Syrak - την ώρα που εκείνοι στρατολογούν χιλιάδες νέους ανθρώπους από την Ευρώπη για να πολεμήσουν για το χαλιφάτο» αναφέρει.

«Ο εχθρός όμως έχει ένα όνομα το οποίο μάλιστα επέλεξε ο ίδιος. Ο εχθρός είναι το χαλιφάτο» σημειώνει ο Σαλαζάρ, επισημαίνοντας ότι το να χλευάζεται ο αυτόκλητος χαλίφης Αμπού Μπακρ αλ Μπαγκντάντι δεν προσφέρει το παραμικρό.Η πρώτη ομιλία που έδωσε ως νέος χαλίφης ήταν «τόσο επιβλητική όσο και το κήρυγμα ενός ποντίφικα, και σύμφωνα με την καλύτερη παράδοση του Ισλάμ. Αλλά τα δυτικά μέσα δεν το πρόσεξαν, καθώς τον χλεύαζαν γιατί φορούσε ένα ρολόι Rolex» αναφέρει χαρακτηριστικά.

Όσον αφορά τους μαχητές του χαλιφάτου και το πώς θα πρέπει να τους αποκαλούμε, ο Σαλαζάρ επικαλείται και πάλι την ανάγκη για σαφήνεια και δηλώνει με απλά λόγια ότι οι σχεδόν 30.000 πολίτες δυτικών χωρών που εντάχθηκαν στις τάξεις του Ισλαμικού Κράτους και σήμερα πολεμούν στη Συρία αποτελούν τις «διεθνείς ταξιαρχίες του χαλιφάτου» ενώ εκείνοι που παραμένουν, όντας ετοιμοπόλεμοι, στις χώρες που ζουν, είναι «οπαδοί ενός αλλότριου σκοπού και, κατ' επέκταση, προδότες».

Όπως η Οθωμανική Αυτοκρατορία κατά τον 16ο και τον 17ο αιώνα.Σύμφωνα με τον Σαλαζάρ, «μόνο με έναν τρόπο το πολιτικό προσωπικό της Γαλλίας, και όχι μόνο, θα βρει το θάρρος να αναλάβει τις ευθύνες του: μέσω της κατανόησης του εχθρού». 

 

«Αυτή τη στιγμή υφίσταται μια διγλωσσία που μας αποδυναμώνει όλους» σημειώνει ο γάλλος στοχαστής και φέρνει ως παράδειγμα την αντιμετώπιση των συνεργών των τζιχαντιστών στο εξωτερικό, και ειδικά στη Γαλλία.

Μετά τη δολοφονική επίθεση στο εβραϊκό παντοπωλείο, δύο ημέρες μετά το μακελειό στο «Charlie Hebdo», αποδείχτηκε πως μια αστυνομικός που είχε σχέση με έναν από τους συνεργούς του Αμέντι Κουλιμπαλί, του δράστη της επίθεσης, είχε αποκαλύψει στον σύντροφό της εμπιστευτικές πληροφορίες. 

«Η συνήθης ποινή για αυτό το έγκλημα σε περίοδο ειρήνης είναι κάθειρξη 30 ετών και επ' αόριστον σε περίοδο πολέμου. Αυτή ωστόσο έχασε τη δουλειά της» επισημαίνει, υπογραμμίζοντας ότι η αντίδραση των γαλλικών Αρχών στέλνει ένα συγκεχυμένο μήνυμα.

Στη συνέχεια ο Σαλαζάρ εξετάζει τις δύο νοοτροπίες. Οι «στρατιώτες του χαλιφάτου», όπως τους αποκαλεί, «είναι έτοιμοι να πεθάνουν για τον σκοπό τους», ενώ οι δημοκράτες της Δύσης και πιο συγκεκριμένα οι Γάλλοι έχουν χάσει τη θέληση να πολεμήσουν μέχρις εσχάτων για τα ιδανικά τους.

«Φαίνεται πως 70 χρόνια ειρήνης έχουν διαβρώσει την κάποτε ενστικτώδη προσκόλλησή μας στο τρίπτυχο "ελευθερία, ισότητα, αδελφοσύνη". Ποιος θυμάται σήμερα στη Γαλλία ότι το πλήρες σύνθημα της πρώτης γαλλικής δημοκρατίας ήταν "ελευθερία, ισότητα, αδελφοσύνη ή θάνατος";» σημειώνει η γαλλίδα δημοσιογράφος, σχολιάζοντας τις θέσεις του φιλοσόφου συμπατριώτη της.

Όσον αφορά τη μάχη κατά του Ισλαμικού Κράτους, ο Σαλαζάρ θεωρεί πως το μέλλον διαγράφεται δυσοίωνο. Υποστηρίζει πως το χαλιφάτο των τζιχαντιστών θα γίνεται ολοένα και πιο ισχυρό, περίπου όπως συνέβη με την Οθωμανική Αυτοκρατορία κατά τον 16ο και τον 17ο αιώνα, κυρίως εξαιτίας του γεγονότος ότι οι δημοκρατίες της Δύσης είναι αποδυναμωμένες.

«Παρ' όλα αυτά δεν βλέπω γιατί δεν μπορούμε να συνομιλούμε με το χαλιφάτο και να ζήσουμε μαζί τους. Στο κάτω-κάτω, ζήσαμε για 600 χρόνια σε μια κατάσταση εμπόλεμης ειρήνης με την Οθωμανική Αυτοκρατορία» αναφέρει ο Σαλαζάρ, προσδιορίζοντας ωστόσο ότι «το να συνομιλούμε μαζί τους δεν σημαίνει ότι δεν μπορούμε να τους πλήξουμε».