ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΣΥΝΑΓΕΡΜΟΣ ΓΙΑ ΠΑΓΙΔΕΣ ΣΤΟ ΜΑΞΙΜΟΥ

 

Να ολοκληρώσει και τις τελευταίες εκκρεμότητες χωρίς να πέσει μέσα στις παγίδες που στήνουν κύκλοι εντός και εκτός των συνόρων «τρέχει» η κυβέρνηση, με στόχο το κλείσιμο της αξιολόγησης που θα ανοίξει «καθαρό διάδρομο σταθερότητας δεκαετίας» για την ελάφρυνση του χρέους και την ένταξη στην ποσοτική χαλάρωση.

Το Μέγαρο Μαξίμου θέλει να κλείσει όλες τις εκκρεμότητες προκειμένου να υπάρξει staff level agreement μέχρι την 28η Νοεμβρίου, ημέρα που θα συνεδριάσει το EuroWorking Group, ώστε να μπορέσει εν συνεχεία να ξεκινήσει την ψήφιση των νομοσχεδίων μέσα στο Δεκέμβρη, για να ανοίξουν σε πρώτη φάση τα βραχυπρόθεσμα μέτρα για το χρέος, να συγκεκριμενοποιηθούν τα μεσοπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα καθώς και η ένταξη των ελληνικών τραπεζών στο QE της ΕΚΤ.

Εξάλλου, ο φόβος πως εάν αυτό δεν επιτευχθεί η οικονομία θα οπισθοχωρήσει σε συνθήκες αβεβαιότητας αντίστοιχες με αυτές του καλοκαιριού του 2015 είναι υπαρκτός στην Ηρώδου Αττικού, με το σχετικό μήνυμα να στέλνει ο Ευκλείδης Τσακαλώτος μέσω της Wall Street Journal προς τους εταίρους και τον διαρκή κίνδυνο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, ζητώντας να μην χαθεί μία ιστορική ευκαιρία εξόδου από την κρίση.

Τα νομοσχέδια, τα οποία με την ψήφισή τους θα απομειώσουν το χρέος κατά πάνω από 60 δισ. ευρώ, θα έρθουν σε δύο νομοσχέδια «σκούπα», με τον Αλέξη Τσίπρα τη Δευτέρα να απευθύνεται στην ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ, προκειμένου να ενημερώσει αλλά και να κρούσει τον κώδωνα του κινδύνου για τυχόν διαρροές, δεδομένου ότι η κυβέρνηση βρίσκεται μία ανάσα πριν τον μεγάλο στόχο του χρέους. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον σε αυτή τη γραμμή παρουσιάζουν τα όσα λέει σήμερα ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, Δημήτρης Τζανακόπουλος στη συνέντευξή του στην Αυγή.

Ο κ. Τζανακόπουλος κάνει λόγο για σύγκρουση δύο πολιτικών σχεδίων, αυτό του νεοφιλελευθερισμού, όπως εκπροσωπείται από τον πρόεδρο της Ν.Δ. Κυριάκο Μητσοτάκη, που επιδιώκει ρύθμιση του χρέους με αντάλλαγμα όμως, όπως υποστηρίζει, την οριζόντια περικοπή των συντάξεων, το πλήρες ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας, την πλήρη απορρύθμιση της αγοράς εργασίας, τη μείωση της φορολογίας του Κεφαλαίου και τις μαζικές απολύσεις στο Δημόσιο.

Και στο αντίποδα, το άλλο πολιτικό σχέδιο που πρεσβεύει την ανάπτυξη, με αναδιανομή όμως υπέρ των δυνάμεων της εργασίας. Αυτό είναι και το δίλημμα στο οποίο καλούνται να απαντήσουν οι πολίτες, λαμβάνοντας υπόψη και το «κοινωνικό πρόσημο» της εκάστοτε πολιτικής…