ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ

 

Ντύνεσαι πρόχειρα. Κατεβαίνεις τα σκαλοπάτια. Περπατάς με γρήγορο ρυθμό. Σπασμένες, λερωμένες πλάκες πεζοδρομίου. Ατίθασα κλαδιά δέντρων σε αναγκάζουν να σκύψεις. Μάνες με τα παιδιά τους προχωράνε ανακαλύπτοντας τον κόσμο μαζί. Ποδήλατα σε προσπερνάνε βιαστικά. Ανυπόμονοι οδηγοί δεν σταματούν σε καμία διάβαση. Αναβάτες δίτροχων χωρίς κράνη.

Αυτοκίνητα παρκαρισμένα παράνομα. Παιδικά μάτια καρφωμένα σε μια οθόνη κινητού. Ηλικιωμένοι κάνουν ουρές έξω από τράπεζα. Μεσήλικες αμπελοφιλοσοφούν κάτω από τέντες μοντέρνων καφέ, νομίζοντας πως θα τους επιστραφεί η νιότη συχνάζοντας εκεί. Τουρίστες κοιτάζουν τα πάντα με το εξερευνητικό βλέμμα της πρώτης φοράς βηματίζοντας αργά.

Η θάλασσα ανακατωμένη, το μπλε της χρώμα, έχει μετατραπεί σε γκρι με αποχρώσεις του καφέ και του πράσινου. Κάποιοι ψαρεύουν στο λιμάνι, παρέα με την ησυχία τους και ένα κουτάκι μπύρας. Βάρκες ανοιχτά, μαζεύουν τα δίχτυα τους βιαστικά. Οι γλάροι πετάνε πάνω από τις πολυκατοικίες.

Ο Οκτώβριος σου χαϊδεύει το κεφάλι, όπως οι, ακόμη ζεστές, ακτίνες του ήλιου ακουμπάνε το δέρμα σου, σε εκείνο το ερημικό παγκάκι, στην άκρη του άδειου πάρκου.